Bu karikatürü ilk gördüğümde çok gülmüştüm, anımsadıkça hala gülümserim. Ben pazartesi sendromu dediğimiz şeyin daha çok bir adapte olma sorunu olduğunu düşünenlerdenim. Yarıyıl tatilinden sonra okula başlamakta zorlanan ilkokul öğrencilerine benziyoruz biraz. “Rahata çabuk alışılır” der annem, sabah geç kalkmaya bile hemen alışıyor bünyelerimiz. Ama tabii bir de yorgunluğu atmaya yetemeyebiliyor bu kısa tatil kimi zaman. İşkolikler içinse “hafta sonu sendromu” denilen bir kavram var artık. Bu kişiler hafta içi işlerine tutunurken, hafta sonu ne yapacaklarını bilemiyorlar.
Yani nerden baksak, alıp veremedikleri var insan oğlu ve kızlarının bu hafta içi ve hafta sonu günlerinden..
Sendromsuz günler dileğimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder